((پروین اعتصامی))
کفت با زنجیر ، در زندان شبی دیوانه ای عاقلان پیداست ، کز دیوانگان ترسیده اند
من بدین زنجیر ارزیدم که بستندم به پای کاش می پرسیدکس ،کایشان به چند ارزیده اند
دوش سنگی چند پنهان کردم اندر آستین ای عجب ان سنگ ها را هم ز من دزدیده اند
سنگ میدزدند از دیوانه با این عقل و رای مبحث فهمیدنی ها را چنین فهمیده اند
عاقلان با این کیاست عقل دور اندیش را در ترازوی چو من سنجیده اند
از برای دیدن من بار ها گشتند جمع عاقلند آری ، چو من دیوانه کمتر دیده اند
جمله را دیوانه نامیدم چو بگشودند در گر بد است ایشان بدین نامم چرا نامیده اند؟
کرده اند از بیهشی بر خواندن من خنده ها خویشتن در هر مکان و هر گذر رقصیده اند
من یکی آیینه ام کاندر من این دیوانگان خویشتن را دیده و بر خویشتن خندیده اند
آب صاف از جوی نوشیدم مرا خواندند پست گر چه خود خون یتیم و پیر زن نوشیده اند
خالی از عقلند سر هایی که سنگ ما شکست این گناه از سنگ بود، از من چرا رنجیده اند
به که از من باز بستانند و زحمت کم کنند غیر از این زنجیر گر چیزی به من بخشیده اند
سنگ در دامن نهندم تا در اندازم به خلق ریسمان خویش را با دست من تابیده اند
هیچ پرسش را نخواهم گفت زین ساعت جواب زان که از من خیره و بیهوده ، بس پرسیده اند
چوب دستی را نهادم دوش زیر بوریا از سحر تا شامگاهان ،از پیش ما گردیده اند
ما نمی پوشیم عیب خویش اما دیگران عیب ها دارند و از ما جمله را پوشیده اند
ننگ ها دیدیم اندر دفتر طومارشان دفتر و طومار ما را ،زان سبب پیچیده اند
((پروین اعتصامی))
شندیده اید که روز ی به چشمه خورشید برفت ذره به شوقی فزون به مهمانی؟
نرفته نیم رهی ، باد سرنگونش کرد سبک قدرم نشده، دید بس گرانی جانی
گهی ، رونده سحابی گرفت چهرهً مهر گهی هوا،هوا چو یم عشق گشت طوفانی
هزار قطره ی باران چیکیده بر رویش جفا کشید بس ، از رعد و برق نیسانی
هزار گونه بلندی ، هزار پستی دید که تا رسید به آن بزمگاه نورانی
نمود دیر زمانی به آفتاب نگاه ملول گشت سرانجام زان هوسرانی
سپهر دید و بلندی و پرتو و پاکی بدوخت دیده ی خود بین ز فرط حیرانی
سوال کردزخورشید کاین چه روشنی است در این فضا، که تو را می کندنگهبانی؟
به ذره گفت فروزنده مهرکاین رمزی است برون ز عالم تدبیر و فکر امکانی
به تخت و تاج سلیمان، چه کار مورچه را بس است ایمنی کشور سلیمانی
من از گذشتن ابری ضعیف تیره شوم تو از وزیدن بادی ، ز کار درمانی
نه مقصد است ، که گردد عیان ز نیمه راه نه مشکل است ،که آسان شود به آسانی
هزار سال اگر علم و حکمت اموزی هزار قرن اگر درس معرفت خوانی
بپویی ار همه راه های تیره و تار بدانی ار همه راز های پنهانی
اگر عقل و هز ، همس افلاطونی وگر به دانش و فضل ، اوستاد لقمانی
به اسمان حقیقت ، به هیچ پر نپری به خلوت احدیت ، رسید نتوانی
در آن زمان که رسی عاقبت به حد کمال چو نیک در نگری در کمال نقصانی
گشود گوهری عقل گرچه بس کانها نیافت هیچ گه اگر این پاک گوهر کانی
ده جهان اگر دوست دهخدای نداشت که مینمود تحمل به رنج دهقانی
بلند خیز مشو ، زانکه حاصلی نبری به جز فتادن و درماندن و پشیمانی
به کوی شوق ، گذاری نمیکنی، پروین چو ذره نیز ره و رسم را نمیدانی
*نکته*
درمان سوختگی
اگر بعد از هر نوع سوختگی، بر روی موضع سوختگی، ترکیب ذیل را سریعاً بمالید، در جلوگیری از عوارض سوختگی از جمله تاول و رفع سوزش بسیار مفید است. یک قاشق چای خوری جوش شیرین به علاوه یک
استکان روغن
زیتون و یک عدد سفیده تخم
مرغ را
مخلوط کرده و بلافاصله روی محل سوختگی بمالید.
|
زیبای وحشی...
زن:سحر چون می روی در کام امواج.
کند تاب مرا، هجر تو تاراج.
ماهیگیر:منم یک مرد ماهیگیر ساده،
خدا نان مرا در آب داده!
زن:تو را دریا فرو کوبید صد بار
از این زیبای وحشی دست بردار!
ماهیگیر:چو می خوانندماین امواج از دور،
همه عشقم ،همه شوقم، همه شور.
زن:فریبش رامخور ای مرد، زین پیش،
به گردابش به توفانش بیاندیش!
ماهیگیر:نمی ترسم نمی پرهزم از کار ،
به امید تو می آیم دگر بار!
زن :اگر از جان نمی ترسی در این راه،
بیاور گوهری رخشنده چون ماه.
بشور از خانه ات فقر وسیاهی
که مروارید نیکوتر ز ماهی
ماهیگیر:زعشقم گوهری تابنده تر نیست .
سزاوار تو زین خوش تر گوهر نیست.
ولیکن تا نباشم شرمسارت،
فروزان گوهری آرم نثارت!
****
زنی خاموش در ساحل نشسته ست.
به آن زیبای وحشی چشم بسته ست.
به او هر روز چون سالی گذشته ست.
هنوز آنمرد عاشق بر نگشته ست.
نه تنها گوهری در دام ننشست ،
که عشقی پاک گوهر رفت از دست!
((فریدون مشیری))
