شعر
کار مده نفس تبه کار را ..............در صف گل جا مده این خار را
کشته نگه دار که موش هوی .......... خورده بسی خوشه و خروار را
چرخ و زمین بندهٔ تدبیر توست .............. بنده نشو درهم و دینار را
همسر پرهیز نگردد طمع................... باهنر انباز مکن عار را
ای که شدی تاجر بازار وقت .............. بنگر و بشناس خریدار را
چرخ بدانست که کار تو چیست ............دید چو در دست تو افزار را
بار وبال است تن بی تمیز ..................روح چرا می کشد این بار را
تا نزند راهروی را بپای ......................به که بکوبند سر مار را
خیره نوشت آنچه نوشت اهرمن...........پاره کن این دفتر و طومار را
هیچ خردمند نپرسد زمست .............. مصلحت مردم هشیار را
روح گرفتا ر و به فکر فرار ...............فکر همین است گرفتار را
آیینهٔ تست دل تابناک ................ بستر از این آیینه زنگار را
دزد از این خانه از آن رو گذشت ...............تابشناسد در و دیوار را
چرخ یکی دفتر کردار هاست ...........پیشه مکن بیهده کردار را
دست هنر چیده، نه دست هوس..........میوهٔ این شاخ نگونسار را
رو گهری جوی که وقت فروش ..............خیره کند مردم بازار را
در همه جا راه تو هموار نیست.........مست مپوی این ره هموار را
((پروین اعتصامی))
